no silencio das linguas cansadas

20040928

passageiros de um aviao no interior

estou farta. cansada. de lutar contra coisas que nao consigo dominar. nao quero baixar os bracos. virar as costas. e desistir. mas sei que e essa a unica opcao que me resta. se quiser continuar neste meio ambiente. no meio de tudo isto que me rodeia. estou cansada. das frases evasivas. dos sorrisos amarelos. das conversas de circunstancia. das minhas vontades de fugir. e de saber que isso e possivel. estou farta. de saber. que sao as minhas ultimas semanas. que sou uma priveligiada. que gostam de mim. e que me vao sentir a falta. que vou sentir saudades. ja as sinto. sempre as senti. nao se querem ir embora. estou cansada. de ser assim. limitada. de ter estas conversas contigo pela net. e nao poder estar contigo. para te dar um abraco. e falar como gente que se ve. estou farta. das minhas qualidades. e dos meus defeitos. que me prendem a terra. e nao me deixam voar. e ser. como gostaria de ser. dos meus humores. os meus altos e baixos. cansada. dos meus medos. que todos conseguem ver. e tentam retirar de mim. aos poucos. com carinho. e amor. cada um a sua maneira. cada um com o seu proprio fracasso. estou farta. de ter de sorrir. quando nao me apetece. porque sim. porque fica bem. e porque se nao sorrires. e nao estiveres sempre a rir. e feliz. e contente. mesmo que seja so uma falsa felicidade. que serve de mascara. para as perguntas. os outros podem pensar que nao es feliz. e isso sim. seria um verdadeiro problema. estou cansada. demais. para tentar perceber o que me poe assim. e o que devia fazer para mudar. so quero parar. e respirar. e ficar assim. quietinha. por um instante. vou so ali. dormir. fechar os olhos. e chorar.